30 jaar geleden schreef Joke Smit een heel mooi lied:

Er is een land waar vrouwen willen wonen,
Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
Waar vrouwen niet om mannen concurreren
Maar zusters en geliefden kunnen zijn.
Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen,
Maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ’s werelds raadsvrouw zijn.
Waar jonge vrouwen dus een leven voorbereiden
Waarin zij veertig, zestig, tachtig zullen zijn.

Er is een land waar vrouwen willen wonen,
Waar onrecht niet als een natuurgegeven wordt beschouwd.
Waar dienstbaarheid niet toevalt aan één sekse,
En niet vanzelf een man de leiding houdt.
Waar moeder niet hetzelfde is als huisvrouw,
Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk.
Waar allen zorgen voor wie hulp behoeven,
En ‘t brood verdienen met maar vijf uur werk.

Er is een land waar mannen willen wonen.
Waar jongens van de plicht tot flink en stoer doen zijn bevrijd.
Waar niemand wint ten koste van een ander,
En man-zijn ook betekent: zorgzaamheid.
Waar angst en rouw niet weggemoffeld worden,
Waar mannen zonder baan niet denken dat ze minder zijn.
Waar vrouw en man elkaar niet hoeven haten,
Maar eindelijk bondgenoten kunnen zijn.

Er is een land waar mensen willen wonen.
Waar jong zijn niet betekent dat je steeds wordt genegeerd.
Waar zwakken met respect benaderd worden,
En vreemdelingen niet meer gekleineerd.
Waarin geweld door niemand meer geduld wordt,
Waar allen kunnen troosten als een mens ten onder gaat.
Dat is het land waar mensen willen wonen,
Het land waar de saamhorigheid bestaat.

In de afgelopen 30 jaar hebben wij een ongelooflijke ontwikkeling meegemaakt op o.a. het gebied van de technologie.

Onvoorstelbaar wat we allemaal kunnen als mensen

Maar kun jij mij vertellen wat wij bereikt hebben met betrekking tot de saamhorigheid, verscheidenheid en de empathie waarover het gaat in het lied van Joke Smit?

Grote ego’s, machtsspelletjes en het “bang” maken van mensen brengt ons nergens!

Het is de hoogste tijd dat we ons gaan richten op de overeenkomsten in plaats van de verschillen, dat we elkaars mening (op basis van ieders normen en waarden) respecteren en er samen uit proberen te komen in plaats van te oordelen en veroordelen.

De hoogste tijd dat een ieder zijn of haar talenten gaat inzetten voor het hoogste goed van ons allemaal

En laten we er nu eindelijk eens voor kiezen om gezamenlijk goed voor onze planeet aarde te gaan zorgen.

Daarvoor is het belangrijk dat wij ons allemaal verantwoordelijk voelen. Niet alleen voor onszelf maar ook voor al onze medemensen (ongeacht kleur, geloof of geslacht).

En nu niet roepen of denken, wat kan ik nu in mijn eentje beginnen……

Het gaat niet om grootse, ingewikkelde dingen, maar juist om de kleine. Respect voor andere mensen en meningen, kijken naar de overeenkomsten en ruimte geven voor de verschillen. Er zijn voor de mensen in je naaste omgeving, eens echt kennismaken met je naaste buren, je afval zo goed mogelijk scheiden en zo zijn er nog tal van andere “kleine” dingen te bedenken. En dan moet jij eens kijken wat voor verschil dat gaat maken als we dit met miljoenen mensen gaan doen!

Willen we een wereld waar samenhorigheid bestaat? Dan is het nu de hoogste tijd om daar gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor te nemen!

Wil je meer spirituele inspiratie? Bekijk dan ook eens onze YouTube video's waarin ik, Joanna, 101 vragen over Spiritualiteit en meer beantwoord.

Klik hier om onze YouTube video's te bekijken >>>